ا

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة و النصر و مدّ فی عمره الشریف و زیّن الارض بطول بقائه و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره

یادداشت اول
بعد از گذاشتن اولین پستم، همه دغدغه اصلیم توی این مدت شده بود گذاشتن پست دوم و مخصوصا موضوعی که باید راجع بهش صحبت میکردم ؟ خیلی فکر کردم اولین موضوعی که بهتره بهش بپردازم چی می تونه باشه؟! مطالب زیادی رو توی ذهنم مرور کردم و به هر حال بعد از کلی فسفر سوزوندن نهایتا به این نتیجه رسیدم که هیچ چیز مهمتر از صحبت کردن در مورد وجود نازنین آقا امام زمان نیست که بخوام اولین موضوع وبلاگمو بهش اختصاص بدم. دیگه فکر نکنم نیازی به توضح باشه که چرا امام زمان-علیه السلام- ؟! بخصوص که من یه طلبه ام و ... اما خب وجود نازنین مولا وسعتی داره به اندازه جهان آفرینش و حتی بیشر از اون و قلم من ناتوان تر از اونه که بخواد حتی یه ذره از اقیانوس وجود حضرت رو به روی صفحه کاغذ بیاره، اما شاید بتونه این جمله ی زیبا رو از زبون من و شما و با نهایت عجز و التماس درخواست کنه: "مهدیا کعبه شد از تاب تو بی تاب، بتاب"
یادداشت دوم:
آخه نمیشه که یه آیه از قرآن رو به عنوان اسم وبلاگم انتخاب کنم اونوقت نخوام در موردش حرف بزنم اگه هم بخوام الان چیزی نگم و بزارم برا پست های بعدی که دیگه موضوع لوث میشه، ضمنا شکی نیست که قران حرف بی حساب و کتاب به آدم نمیزنه(یه نگاه به قسمت در باره وبلاگ بندازید لطفا)، برا همین مصمم شدم برم تفسیر آیه رو ببینم.خداییش تفسیر قشنگی بود.خیلی خلاصه عرض میکنم که بی نصیب نمونید بقیه اش رو میتونید در ادامه مطلب بخونید.
این آیه  دعای حضرت ابراهیم (ع) است که پس از اثبات توحید برای پدر و قومش و بیان اوصافی از خداوند چند تقاضا از پروردگار مینماید که این آیه سومین درخواست ایشان میباشد و علامه طباطبایی در تفسیرش می فرمایند: ظاهرا منظور از لسان صدق این است که خداوند در قرون آخر فرزندی به او دهد که زبان صدق او باشد. از پیامبر هم روایت شده که فرمود:"من دعای پدرم ابراهیم علیه السلام هستم."
بعد از خوندن این مطالب یاد دعایی افتادم که پیامبر-صل الله علیه و آله-در حق امت آخر الزمانش کرد.(امتی که در موردشان فرمود:از شرق کسانی راه را برای ظهور مهدی (عج)هموار میکنند.و در جای دیگر بیان داشت:ایرانیان شما را به اسلام میخوانند.)
اما دعای پیامبر در حالیکه زمین اشکهای مبارکش را در بغل میفشرد بر لبان زیبایش جاری شد :اللهم احفظهم وانصرهم علی من خالفهم واقر عینی بهم یوم القیامه

ادامه مطلب

... بعد از این دو تقاضا (رب هب لی حکما و الحقنی با الصالجین: یعنی در خواست مقام حکم و علم و دانش و سپس ملحق شدن به صالحان ) درخواست مهم دیگری با این عبارت می کند که: خدواندا برای من در میان امتهای آینده لسان صدق و ذکر خیر قرار ده (وجعل لی لسان صدق فی الاخرین) آنچنان کن که یاد من در خاطره ها بماند و خط و برنامه من در میان آیندگان ادامه یابد، اسوه و الگویی باشم که به من اقتدا کنند و پایه گذار مکتبی باشم که به وسیله ان راه تو را بیاموزند و در خط تو حرکت کنند. خداوند این دعای ابراهیم-علیه السلام-را نیز به اجابت رساند همانگونه که قران می گوید :"و جعلن لهم لسان صدق علیا: ما برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب ذکر خیر و لسان برجسته و والائی قرار دادیم (مریم ایه 50) "

بعید نیست که این تقاضا شامل همان چیزی باشد که ابراهیم علیه السلام بعد از بنای کعبه از خد خواست و عرض کرد: ربنا وابعث فیهم رسولا منهم یتلوا علیهم ایاتک و یعلمهم الکتاب و الحکمة و یزکیهم : پروردگارا در میان فرزندان ما (من و اسماعیل) پیامبری مبعوث کن که آیات تو را بر آنها بخواند و به آنان کتاب و حکمت بیاموزد و آنها را پاکیزه کند و رشد دهد (بقره ـ 129) و میدانیم این تقاضا با ظهور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم تحقق یافت و ذکر خیر ابراهیم از این طریق در این امت بزرگ تداوم گرفت.